به گزارش
خبرنگار حقوقی قضایی باشگاه خبرنگاران؛
قانون استخدامی کشور در یازده فصل و 149 ماده و 108 تبصره تدوین شده که به
استناد ماده واحده مصوبه بیست و چهارم آذر ماه 1343 در تاریخ روز سه شنبه
سی و یکم خرداد ماه 1345 شمسی به تصویب کمیسیون خاص مشترک مجلسین رسیده و
قابل اجراست.
فصل اول - کلیات
ماده 1 - تعاریف:الف - استخدام دولت عبارت از پذیرفتن شخصی به خدمت دولت در یکی از وزارتخانهها یا موسسات دولتی است.
ب - خدمت دولت عبارت از اشتغال به کاری است که مستخدم به موجب حکم رسمی مکلف به انجام آن میگردد.
ت - حکم رسمی عبارت از دستور کتبی مقامات صلاحیتدار وزارتخانهها و موسسات دولتی در حدود قوانین و مقررات مربوط است.
ت - وزارتخانه عبارت از واحد سازمانی مشخصی است که به موجب قانون به این عنوان شناخته شده است.
ث - موسسه دولتی عبارت از سازمانی است که به موجب قانون به وسیله دولت ایجاد و اداره میشود.
ماده 2 - امور استخدامی وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول مقررات این قانون خواهد بود مگر در موارد زیر:
الف - وزارت دربار شاهنشاهی.
امور استخدامی وزارت دربار شاهنشاهی طبق آییننامهای خواهد بود که به تصویب وزارت دربار شاهنشاهی خواهد رسید.
وزارت
دربار شاهنشاهی میتواند بدون رعایت محدودیتهای مندرج در این قانون از
وجود مستخدمین رسمی وزارتخانهها و موسسات دولتی استفاده کند.
ب - سازمان اطلاعات و امنیت کشور.
ت - موسسات دولتی که طبق اساسنامه مربوط به آنها به صورت یکی از شرکتهای مندرج در قانون تجارت اداره شوند:
مقررات
استخدامی شرکتهای مذکور باید حداکثر تا یک سال پس از اجرای این قانون
توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور تدوین و جهت تصویب کمیسیونهای
استخدام مجلسین تقدیم شود.
ت - شهرداریها و موسسات تابع آنها و
انجمنهای بهداری و سازمانهایی که جنبه محلی داشته و هزینه آنها از
درآمدهای خاص محلی تامین شود.
ث - مستخدمین تابع مقررات قانون استخدام نیروهای مسلح شاهنشاهی:
1
- آن عده از مستخدمین مورد نیاز وزارت جنگ که مشمول قانون استخدام نیروهای
مسلح شاهنشاهی نیستند مشمول مقررات این قانون خواهند بود ولی وزارت جنگ از
نظر تشریفات استخدامی کارمندان مورد نیاز خود تابع قانون مربوط به معافیت
وزارت جنگ از محدودیتهای استخدام سازمانهای کشوری مصوب دوم آبان 1343
خواهد بود.
2 - اجرای تمام یا قسمتی از وظایفی که به موجب این قانون
به عهده سازمان امور اداری و استخدامی کشور محول است در نیروهای مسلح
شاهنشاهی با تصویب هیئت وزیران به وسیله سازمانهای تابعه پس از طی تشریفات
مقرر معمول خواهد شد.
ج - دارندگان رتبههای قضایی و استادی و دانشیاری.
چ - مستخدمین مجلسین.
تبصره
- مستخدمین مشمول بندهای (ج ) و (چ ) در هر مورد که قانونی برای تعیین
تکلیف آنان وجود نداشته باشد یا طبق قوانین مربوط تابع احکام عمومی قوانین
استخدام کشوری شده باشند مشمول مقررات این قانون خواهند بود.
ح - سازمان بیمههای اجتماعی.
مقررات
استخدامی سازمان مزبور باید حداکثر تا شش ماه پس از تصویب این قانون توسط
سازمان امور اداری و استخدامی کشور تدوین و جهت تصویب کمیسیونهای استخدام
مجلسین تقدیم شود.
ماده 3 -
نخست وزیر و وزرا و معاونان و سفرا و استانداران و مدیر عامل سازمان
برنامه و دبیر کل سازمان امور اداری و استخدامی کشور و روسای دفاتر نخست
وزیر و وزرا مشمول مقررات این قانون نیستند ولی در صورتی که مستخدمین رسمی
بدین مقامات منصوب یا به نمایندگی مجلسین انتخاب یا منصوب شوند مدت خدمت
آنان در این مقامات از هر لحاظ جز سابقه خدمت رسمی منصوب شده و مقررات این
قانون تا آن جا که با قوانین خاص آنان مغایرتی نداشته باشد شامل حال آنها
خواهد بود.
تبصره - مستخدمین رسمی که به مقامات مذکور در این ماده
منصوب یا انتخاب شدهاند پس از خاتمه اشتغال در مقامات مذکور در صورتی که
در وزارتخانه یا موسسه مربوط پستی متناسب با وضع استخدامی آنان وجود نداشته
باشد میتوانند در موسسات دولتی غیرمشمول این قانون به خدمت اشتغال ورزند
مدت خدمت آنان در این قبیل موسسات جز سابقه خدمت رسمی محسوب و حقوق و
مزایای آنها فقط از محل خدمت جدید پرداخت خواهد شد.
ماده 4 - مستخدمین وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون از دو نوع خارج نخواهند بود رسمی و پیمانی.
تبصره - افرادی که طبق مقررات قانون کار به خدمت دولت مشغول میشوند.
کارگر
شناخته شده و با آنان طبق مقررات قانون کار رفتار خواهد شد افرادی که طبق
قوانین خاص خود کارگر شناخته شدهاند مشمول مقررات این قانون نیستند. تشخیص
مشاغل کارگری در وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون به عهده
سازمان امور اداری و استخدامی کشور است.
ماده 5 - مستخدم
رسمی کسی است که به موجب حکم رسمی در یکی از گروههای دوازده گانه
استخدامی برای تصدی یکی از پست های سازمانی وزارتخانه ها یا موسسات دولتی
مشمول این قانون استخدام شده باشد.
تبصره - واگذاری پستهای سازمانی
به اشخاص غیر از مستخدمین رسمی ممنوع است ولی در صورتی که برای تصدی برخی
از پستهای تخصصی نتوان از مستخدمین رسمی استفاده نمود ممکن است با تصویب
سازمان امور اداری و استخدامی کشور مستخدمین موسسات دولتی مستثنی شده از
این قانون را به عنوان مامور به تصدی پستهای سازمانی مذکور منصوب نمود و
با آنان مانند مستخدم پیمانی رفتار کرد و در صورتی که در موسسات مزبور هم
شخص مورد نیاز یافت نشود با تصویب سازمان امور اداری و استخدامی کشور
میتوان استخدام مورد احتیاج را به عنوان مستخدم پیمانی برای تصدی پست
مزبور استخدام نمود.
ماده 6 - مستخدم پیمانی کسی است که به موجب قرارداد به طور موقت برای مدت معین و کار مشخص استخدام میشود.
تبصره
- شرایط استخدام این قبیل مستخدمین به موجب آییننامهای خواهد بود که
توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیئت وزیران
میرسد.
ماده 7 - شغل
عبارت از مجموع وظایف و مسئولیتهای مرتبط و مستمر و مشخصی است که از طرف
سازمان امور اداری و استخدامی کشور به عنوان کار واحد شناخته شده باشد.
رسته عبارت از مجموع رشتههای مشاغلی است که از لحاظ نوع کار و حرفه و رشته تحصیلی و تجربی وابستگی نزدیک داشته باشد.
ماده 8 -
پست سازمانی عبارت از محلی است که در سازمان وزارتخانهها و موسسات دولتی
به طور مستمر برای یک شغل و ارجاع آن به یک مستخدم در نظر گرفته شده اعم از
این که دارای متصدی یا بدون متصدی باشد.
تبصره 1 - پستهایی که
جنبه استمرار ندارد به عنوان پست موقت شناخته شده و استخدام افراد به طور
رسمی برای تصدی این پستها ممنوع است.
تبصره 2 - دولت مکلف است ظرف
یک سال از تاریخ تصویب این قانون لایحه سازمان اساسی وزارتخانهها و موسسات
دولتی مشمول این قانون را تهیه و به مجلسین تقدیم کند.
تبصره 3 -
وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون مکلفند ظرف سه ماه از تصویب
این قانون سازمان تفصیلی خود را با قید تعداد پستهای ثابت سازمانی کلیه
واحدهای تابع خود تهیه و به سازمان اداری و استخدامی کشور تسلیم کنند.
سازمان موظف است ظرف شش ماه بعد از دریافت طرح سازمانهای تفصیلی نظر خود
را مشعر بر موافقت یا اصلاح آنها به وزارتخانهها یا سازمانهای دولتی
اعلام کند. هر نوع تغییرات بعدی در سازمان تفصیلی وزارتخانهها و موسسات
دولتی مشمول این قانون منوط به موافقت سازمان امور اداری و استخدامی کشور
خواهد بود. در صورت بروز اختلاف نظر در هر یک از دو مورد فوق بین
وزارتخانهها یا موسسه مربوط با سازمان امور اداری و استخدامی کشور دولت
تصمیم مقتضی اتخاذ خواهد کرد.
ماده 9 - ترفیع عبارت است از احراز یک پایه بالاتر.
ماده 10 - انتقال
عبارت از آن است که مستخدم رسمی از خدمت یک وزارتخانه یا موسسه دولتی
مشمول این قانون بدون آن که جریان خدمت وی قطع گردد با حفظ گروه و پایه و
پیشینه خدمت خود به خدمت وزارتخانه یا موسسه دولتی دیگر مشمول این قانون
درآید.
ماده 11 - ماموریت عبارت است از محول شدن وظیفه موقت به مستخدم غیر از وظیفه اصلی یا عادی که در پست ثابت سازمانی خود دارد.
ماده 12 -
اعزام مستخدم رسمی به ماموریت از طرف وزارتخانه یا موسسه دولتی به
وزارتخانه یا موسسه دولتی دیگر یا سازمانهای بینالمللی که دولت شاهنشاهی
ایران عضویت آنها را پذیرفته باشد همچنین اعزام مستخدم رسمی به سازمانهایی
که دولت شاهنشاهی ایران شرکت در آنها را مقتضی بداند بلامانع است. حقوق و
فوق العادهها و هزینههای استحقاقی این قبیل مامورین بر اساس حقوق گروه و
پایهای که دارند از طرف وزارتخانه یا موسسه متبوع پرداخت خواهد شد و به
هیچ عنوان از طرف وزارتخانه یا موسسه محل ماموریت وجهی به این افراد نباید
پرداخت گردد.
تبصره 1 - وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این
قانون میتوانند مستخدم رسمی خود را با رضایت مستخدم برای مدت موقت در
اختیار یکی از موسسات دولتی که مشمول این قانون نیست بگذارند ولی مدت
اشتغال آنان در این گونه موسسات جز سابقه خدمت آنان محسوب نخواهد شد و حقوق
و مزایای خود را از موسسهای که در آن مامور میشوند دریافت خواهند کرد.
تبصره
2 - مستخدمین رسمی که در یکی از سازمانهای بینالمللی مامور خدمت شوند در
صورتی که طبق مقررات سازمانهای مزبور حقوقی به آنان پرداخت شود به هیچ
عنوان حق دریافت وجهی از وزارتخانه یا موسسه متبوع خود ندارند.
تبصره
3 - آییننامه مربوط به اجرای مواد 10 و 11 و 12 به وسیله سازمان امور
اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.
فصل دوم - در ورود به خدمت و انتصاباتماده 13 - استخدام اشخاص به خدمت رسمی دولت از طریق امتحان و سابقه انجام میشود.
تبصره
1 - وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون بدون موافقت سازمان امور
اداری و استخدامی کشور نمیتوانند در قبال داوطلبان یا دانشجویان یا فارغ
التحصیلان آموزشگاههای اختصاصی یا دورههای تربیتی مربوط تعهد استخدامی به
عمل آورند. فارغ التحصیلان آموزشگاههای اختصاصی یا دورههای تربیتی که
قبل از تصویب این قانون از طرف وزارتخانهها یا موسسات دولتی مشمول این
قانون تعهداتی نسبت به استخدام آنها شده از شرکت در امتحان و مسابقه معاف
هستند.
تبصره 2 - آییننامه مربوط به طرز اجرای این ماده از طرف سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب شورا خواهد رسید.
ماده 14 - داوطلبان ورود به استخدام رسمی باید دارای شرایط ذیل باشند:
الف - حداقل داشتن 18 سال تمام و نداشتن بیش از 40 سال تمام .
ب - تابعیت ایران.
ت - انجام خدمت زیر پرچم یا معافیت قانونی در صورت مشمول بودن.
ت - نداشتن سابقه محکومیت جزایی موثر.
ث
- عدم محکومیت به فساد عقیده و عدم معروفیت به فساد اخلاق و تجاهر به فسق و
معتاد نبودن به استعمال افیون و مبتلا نبودن به امراض مسریه.
ج - حداقل داشتن گواهی نامه شش ساله ابتدایی.
چ - داشتن صحت مزاج و توانایی انجام کار.
تبصره - افرادی که مجددا به استخدام رسمی پذیرفته میشوند مشمول محدودیت مربوط به حداکثر سن مذکور در بند الف این ماده نخواهند بود.
ماده 15 - استخدام و تعیین حقوق و مدت خدمت اتباع بیگانه به موجب قوانین مصوب مجلسین خواهد بود.
ماده 16 - امتحان و مسابقه ورودی داوطلبان استخدام رسمی به وسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور صورت میگیرد.
تبصره
- سازمان امور اداری و استخدامی کشور در صورت اقتضا میتواند اجرای امتحان
و مسابقه را با حفظ حق نظارت به دستگاه استخدام کننده محول دارد.
ماده 17 - کسانی که در مسابقه ورودی استخدام رسمی قبول شده اند قبل از ورود به خدمت رسمی یک دوره آزمایشی را طی خواهند کرد.
تبصره 1 - انتصاب موقت افرادی که دوره آزمایشی را طی میکنند به پستهای ثابت سازمانی بلامانع است.
تبصره 2 - افراد مذکور در این ماده در طول دوره آزمایشی در حکم مستخدم رسمی محسوب میشوند.
ماده 18 -
مدت خدمت آزمایش داوطلبان ورود به استخدام رسمی توسط وزارتخانه یا موسسه
استخدام کننده تعیین میشود ولی در هیچ مورد از شش ماه کمتر و از دو سال
بیشتر نخواهد بود.
تبصره 1 - حقوق دوره آزمایشی برابر حقوق اولین
پایه گروه مربوط خواهد بود و در صورتی که مستخدم به استخدام رسمی پذیرفته
شود خدمت آزمایش جز سابقه خدمت وی محسوب میشود.
تبصره 2 - فوقالعاده و هزینههای مستخدم آزمایشی مطابق فوقالعادهها و هزینههای مستخدم رسمی تعیین و پرداخت خواهد شد.
ماده 19 -
افرادی که در دوره آزمایشی لیاقت و کاردانی و علاقه به کار از خود نشان
دهند در پایان دوره آزمایشی به موجب حکم وزارتخانه یا موسسه استخدام کننده و
اطلاع سازمان امور اداری و استخدامی کشور در عداد مستخدمین رسمی منظور و
از حقوق و مزایای قانونی آن برخوردار خواهند شد.
ماده 20 - افرادی
که در طی یا در پایان دوره آزمایشی صالح برای ابقا در خدمت مورد نظر تشخیص
داده نشوند بدون هیچ گونه تعهد حکم بر کناری آنان از طرف وزارتخانه یا
موسسه استخدام کننده صادر و جریان به سازمان امور اداری و استخدامی کشور
اطلاع داده میشود.
تبصره - به افرادی که طبق این ماده از خدمت بر کنار میشوند حقوق مرخصی استحقاقی پرداخت خواهد شد.
ماده 21 -
کسانی که طبق ماده 20 به استخدام رسمی پذیرفته نمیشوند تا یک سال از
تاریخ بر کناری حق شرکت مجدد در مسابقات ورودی استخدام رسمی برای همان شغل
را نخواهند داشت.
ماده 22 -
پس از اتمام دوره آزمایشی انتصاب قطعی افراد به پستهای سازمانی با توجه
به شرایط احراز شغل و با رعایت تحصیلات و امتیازات حاصله از امتحانات و
مسابقات و نحوه کار در دوره آزمایشی و تجارب ایشان در قبل از ورود به
استخدام رسمی صورت میگیرد.
ماده 23 -
انتصابات و ترفیعات مستخدمین رسمی باید بر اساس لیاقت و شایستگی و کاردانی
و استعداد و رشد فکری و تجارب آنان در مشاغل قبلی صورت گیرد.
ماده 24 -
سازمان امور اداری و استخدامی کشور مکلف است کلیه مشاغل وزارتخانهها و
موسسات دولتی مشمول این قانون را مورد بررسی قرار داده و با کسب نظر مشورتی
آنها وظایف و مسئولیتهای هرکدام را مشخص و بر این اساس شرایط احراز هر
شغل را معین کند و در هر مورد که این شرایط تعیین شد وزارتخانهها و موسسات
دولتی مکلفند در انتصابات خود شرایط احراز آن مشاغل را رعایت کنند.
ماده 25 -
سازمان امور اداری و استخدامی کشور مکلف است هر یک از مشاغل وزارتخانهها و
موسسات دولتی مشمول این قانون را در یکی از رستهها قرار دهد.
تبصره 1 - مستخدمین رسمی به اقتضای شغلی که برای تصدی آن استخدام شده یا میشوند در یکی از رستههای شغلی قرار خواهند گرفت.
تبصره
2 - سازمان امور اداری و استخدامی کشور میتواند با کسب نظر وزارتخانهها
یا موسسات دولتی مربوط در داخل هر یک از رستهها به اقتضای نوع شغل
رشتههای تخصصی تشخیص دهد.
ماده 26 -
انتصاب مستخدمین رسمی به پستهایی که مشاغل مربوط به آنها در رسته مربوط
مستخدم قرار ندارد ممنوع است مگر با داشتن شرایط لازم احراز آن پست و رضایت
مستخدم و تقاضای وزارتخانه یا موسسه دولتی مربوط و موافقت سازمان امور
اداری و استخدامی کشور.
تبصره - روسای ادارات و مقامات بالاتر در
صورت اقتضا میتوانند با تصویب وزیر یا رییس موسسه دولتی مربوط و تایید
سازمان امور اداری و استخدامی کشور مستخدم را با داشتن شرایط لازم در رسته
دیگر به خدمت بگمارند.
ماده 27 -
سازمان امور اداری و استخدامی کشور در هر مورد که ضروری تشخیص دهد از طریق
امتحان و مسابقه فهرستی از افراد صلاحیتدار برای تصدی مشاغل تهیه و در
اختیار وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون خواهد گذاشت و
وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون مکلفند در مواردی که فهرست
مذکور از طرف سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه گردیده احتیاجات
استخدامی مربوط خود از میان افراد مذکور در فهرست تامین کنند.
ماده 28 -
وزارتخانهها و موسسات دولتی مکلفند در فواصل معین شایستگی و استعداد
مستخدمین رسمی را مورد بررسی قرار داده و نتیجه را در پرونده استخدامی
مستخدم منعکس سازند این سنجش به نحوی صورت خواهد گرفت که موجب ارشاد و معرف
استحقاق مستخدم و برای تصدی مقامات یا ترفیع یا تغییر شغل و یا لزوم
گذرانیدن دوره کار آموزی جدید باشد.
تبصره - اجرای مفاد این ماده
طبق آییننامهای خواهد بود که توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور
تهیه و به تصویب هیئت وزیران میرسد.
ماده 29 -
وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون مکلفند رونوشت احکام استخدام
مستخدمین رسمی را در بدو ورود به خدمت همچنین رونوشت احکام ترفیع و تغییر
گروه و خروج از خدمت آنان را به سازمان امور اداری و استخدامی کشور ارسال
دارند.
فصل سوم - در حقوق و مزایای مستخدمین رسمیماده 30 -
کلیه مشاغل وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون در دوازده گروه
قرار میگیرد. سازمان امور اداری و استخدامی کشور مکلف است کلیه مشاغل را
بر اساس اهمیت وظایف و مسئولیتها و شرایط تصدی از لحاظ معلومات و تجربه
طبقهبندی و برای تخصیص به یکی از گروههای دوازده گانه مزبور به شورا
پیشنهاد کند.
ماده 31 -
استخدام رسمی فقط برای تصدی مشاغل یکی از گروههای دوازده گانه مذکور در
ماده 30 به عمل خواهد آمد و در هر مورد سازمان امور اداری و استخدامی کشور
با توجه به شغلی که استخدام برای آن صورت میگیرد گروهی را که مستخدم جدید
در آن قرار میگیرد تعیین می کند.
ماده 32 - حقوق ماهانه مستخدمین رسمی مشمول این قانون به موجب جدول واحد بر مبنای عدد صد به شرح زیر تعیین میشود:
تبصره
- حقوق ماهانه متصدیان مقامات دولتی مذکور در ماده 3 که در جدول موضوع این
ماده قرار نمیگیرد به استثنای رییس دفتر نخست وزیر و رییس دفتر وزیر با
توجه به جدول حقوق مندرج در این ماده و عدد صد که مبنای آن قرار داده شده
است به شرح زیر تعیین میشود:
الف - معاون وزارتخانه 875
ب - استاندار - سفیر - معاون نخست وزیر - مدیر عامل سازمان برنامه - دبیر کل سازمان امور اداری و استخدامی کشور 1000
ت - وزیر 1125
ت - نخست وزیر 1250
ماده 33 -
ضریب جدول حقوق موضوع ماده 32 چهل ریال تعیین میشود. سازمان امور اداری و
استخدامی کشور مکلف است در موردی که به علت افزایش هزینه زندگی و عوامل
دیگر تغییر ضریب جدول حقوق ضروری باشد تغییر ضریب را برای تصویب مجلسین به
دولت پیشنهاد کند.
ماده 34 - مستخدم
رسمی به استناد شغلی که برای آن استخدام می شود در پایه یک گروه مربوط
وارد خدمت میشود و میتواند با رعایت شرایط مقرر در این قانون تا آخرین
پایه همان گروه ترفیع یابد.
ماده 35 - در
صورت رضایت بخش بودن خدمات هر یک از مستخدمین رسمی مشمول این قانون
وزارتخانهها و موسسات دولتی در ازا هر دو سال خدمت یک پایه ترفیع به آنان
اعطا میکنند.
ماده 36 - تغییر گروه مستخدم رسمی با رعایت شرایط زیر امکان پذیر است:
الف - در گروه جدید پست سازمانی بدون متصدی وجود داشته باشد.
ب - مستخدم واجد شرایط لازم برای تصدی شغل گروه جدید باشد.
ت - از لحاظ معلومات مورد لزوم برای تصدی شغل گروه جدید از عهده امتحانات مقرر برآید.
تبصره
1 - تغییر گروه مستخدمین از گروه نه به بالا علاوه بر رعایت شرایط مذکور
در این ماده با تایید سازمان امور اداری و استخدامی کشور
امکان پذیر است.
تبصره
2 - مستخدمینی که تغییر گروه میدهند همواره در پایهای از گروه جدید قرار
خواهند گرفت که حقوق آن پایه با تقریب اضافی با حقوقی که مستخدم در پایه
گروه قبلی میگرفته است نزدیکتر باشد.
ماده 37 - آییننامه اجرایی مواد 30 و 35 و 36 به وسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه میشود و به تصویب شورا خواهد رسید.
ماده 38 -
در صورتی که نوع کار و وظایف و مسئولیتهای بعضی از مشاغل وزارتخانهها و
موسسات دولتی مشمول این قانون اقتضا نماید که مبالغی علاوه بر حقوق به
مستخدمین رسمی شاغل آن پرداخت شود مبلغی به عنوان فوقالعاده شغل به شاغلین
آن مشاغل پرداخت خواهد شد تعیین مشاغل مستحق دریافت فوقالعاده مزبور و
میزان این فوقالعاده و همچنین ازدیاد یا تقلیل یا حذف این فوقالعاده در
مورد مشاغل مختلف بنا به پیشنهاد سازمان امور اداری و استخدامی کشور و
تصویب هیئت وزیران صورت خواهد گرفت.
تبصره 1 - مبلغ فوقالعاده شغل در هر گروه نمیتواند از حقوق آخرین پایه همان گروه تجاوز کند.
تبصره
2 - فوقالعاده شغل فقط در مدتی قابل پرداخت است که مستخدم رسمی در شغلی
که فوقالعاده مزبور به آن تعلق میگیرد انجام وظیفه کند.
تبصره 3 - مستخدم رسمی هنگام مرخصی استحقاقی از فوقالعاده شغل مورد تصدی خود استفاده خواهد کرد.
تبصره
4 - مستخدم رسمی طی مرخصی استعلاجی حداکثر تا چهار ماه در هر دوازده ماه
خدمت متوالی میتواند از فوقالعاده شغل مورد تصدی خود استفاده کند.
تبصره
5 - میزان اعتبار فوقالعاده شغل همه ساله ضمن بودجه کل کشور پیشبینی
خواهد شد و جمع پرداختیهای فوقالعاده شغل هر سال از مبلغ اعتبار منظور در
بودجه مصوب نباید تجاوز کند.
ماده 39 -
وزارتخانهها و موسسات دولتی می توانند علاوه بر فوقالعاده شغل مذکور در
ماده 38 این قانون فوقالعادههایی به شرح زیر به مستخدمین پرداخت کنند.
الف - فوقالعاده اضافه کار که فقط در قبال ساعات کار اضافی برای انجام وظایف مشخص به طور غیر مستمر قابل پرداخت است.
ب
- فوقالعاده اشتغال خارج از مرکز که با توجه به مجموع عوامل بدی آب و هوا
و دوری از مرکز و هزینه زندگی و محرومیت از تسهیلات زندگی تعیین میشود.
ت - فوقالعاده ماموریت که فقط در قبال روزهایی که مستخدم خارج از محل خدمت خود انجام وظیفه میکند قابل پرداخت است.
ت - فوقالعاده اشتغال خارج از کشور فقط به مستخدمینی که در خارج از کشور انجام وظیفه میکنند قابل پرداخت است.
ث - فوقالعاده کسر صندوق که فقط به تحویلداران و تحصیلداران و مامورین پرداخت قابل پرداخت است.
ج - فوقالعاده تضمین که فقط به صاحب جمعان نقدی یا جنسی قابل پرداخت است.
ماده 40 - وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون میتوانند مبالغی برای جبران هزینههای زیر به مستخدمین خود پرداخت کنند:
الف - هزینه ایاب و ذهاب که فقط به مشاغل خاصی که تصدی آنها نوعا مستلزم رفت و آمدهایی برای انجام وظایف مربوط است تعلق میگیرد.
ب - هزینه سفر که فقط به مستخدمینی که به خارج از محل خدمت خود مامور یا منتقل میشوند قابل پرداخت است.
ت - هزینه انتقال که فقط در موقع تغییر محل خدمت مستخدمین دولت قابل پرداخت است.
ماده 41 -
وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون میتوانند به مستخدمینی که
منشا خدمات بر جسته شوند یک بار در سال حداکثر مبلغی معادل یک ماه به عنوان
پاداش اعطا نمایند.
ماده 42 - آییننامه اجرای مواد 39 و 40 به وسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه میشود و به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.
ماده 43 -
مستخدم رسمی نمیتواند تصدی بیش از یک پست سازمانی را داشته باشد
وزارتخانهها و موسسات دولتی نمیتوانند غیر از حقوق و مزایای پست سازمانی
مورد تصدی و فوقالعادهها و هزینهها و پاداش مندرج در این فصل تحت هیچ
عنوان وجهی به مستخدمین خود پرداخت کنند.
تبصره 1 - حق کشف قاچاق موضوع قوانین منع کشت خشخاش و مجازات مرتکبین قاچاق و مقررات الحاقی آنها از شمول این ماده مستثنی است.
تبصره 2 - پرداخت هزینه پذیرایی به شرط وجود اعتبار در بودجه کل کشور از شمول این ماده مستثنی است.
فصل چهارم - در تنظیم و اجرای برنامه های آموزشیماده 44 -
وزارتخانهها و موسسات دولتی مکلفند با رعایت مقررات این قانون ادامه یا
اجرای برنامههای آموزشی و یا کارآموزی مستخدمین خود را به تصویب سازمان
امور اداری و استخدامی کشور برسانند.
تبصره 1 - سازمان امور اداری و
استخدامی کشور میتوانند با توجه به احتیاجات وزارتخانهها و موسسات دولتی
و همکاری آنها برنامههای آموزشی و کارآموزی لازم را تنظیم کند.
تبصره
2 - سازمان امور اداری و استخدامی کشور میتواند برنامههای مصوب موضوع
این ماده را راسا یا به وسیله وزارتخانهها و موسسات مربوط یا موسسات
صلاحیتدار دیگر اجرا کند.
ماده 45 -
وزارتخانهها و موسسات دولتی مشمول این قانون نمیتوانند به تشکیل هیچ
گونه موسسه آموزشی - کلاس - دوره تعلیمات و نظایر آن که هر نوع تعهد
استخدامی برای دولت به وجود آورد مبادرت ورزند مگر آن که قبلا موافقت
سازمان امور اداری و استخدامی کشور را در این مورد جلب کرده باشند.
ماده 46 -
استفاده از بورسهای آموزشی خارج از کشور که به مستخدمین وزارتخانهها و
موسسات دولتی این قانون تخصیص داده میشود موکول به موافقت سازمان امور
اداری و استخدامی کشور است آییننامه اجرای این ماده توسط سازمان امور
اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب شورا خواهد رسید.
فصل پنجم - در تامین آسایش و حفظ سلامت مستخدمین رسمیماده 47 - مستخدمین رسمی دولت سالی یک ماه مرخصی با استفاده از حقوق و فوقالعادههای مربوط دارند.
ماده 48 - مستخدمین رسمی و صورت ابتلا به بیماریهایی که مانع از انجام خدمت آنان باشد از مرخصی استعلاجی استفاده خواهند کرد.
تبصره - جز در موارد بیماریهای صعبالعلاج حداکثر مدت استفاده از مرخصی استعلاجی چهار ماه در سال خواهد بود.
ماده 49 - مستخدم رسمی میتواند با موافقت وزارتخانه یا موسسه متبوع از مرخصی بدون حقوق استفاده کند.
تبصره 1 - مدت مرخصی بدون حقوق از لحاظ بازنشستگی جز سوابق خدمت محسوب نخواهد شد.
تبصره
2 - حداکثر مدتی که مستخدم رسمی در طول مدت خدمت خود میتواند از مرخصی
بدون حقوق استفاده نماید سه سال خواهد بود اعطای مرخصی مزبور اگر برای مدتی
بیش از یک سال متوالی باشد موکول به جلب موافقت سازمان امور اداری و
استخدامی کشور نیز خواهد بود.
تبصره 3 - محفوظ ماندن پست سازمانی
مستخدم رسمی در مدتی که از مرخصی بدون حقوق استفاده مینماید الزامی نیست.
در صورتی که پس از پایان دوران مرخصی پست مناسب برای ارجاع به مستخدم مذکور
موجود نباشد به حال آماده به خدمت در میآید.
ماده 50 - ترتیب
تحصیل مرخصیهای موضوع مواد 47 و 48 و 49 قانون به موجب آییننامهای که
از طرف سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیئت وزیران
میرسد معین میشود.
ماده 51 - دولت مکلف است به طرق مقتضی وسایل بهداشت و درمان مستخدمین رسمی و خانواده آنان را فراهم کند.
ماده 52 -
دولت مکلف است تاسیس موسسات تعاونی مستخدمین رسمی را تشویق و با موسسات
مذکور همکاری و نسبت به آنها کمک لازم را بنماید. نحوه همکاری و کمک دولت
به موسسات مذکور طبق آییننامهای خواهد بود که به وسیله سازمان امور اداری
و استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.
ماده 53 -
وزارتخانهها و موسسات دولتی مکلفند در تامین شرایط بهداشتی و ایمنی و
ایجاد محیط مناسب کار برای مستخدمین اقدامات لازم را به عمل آورند. سازمان
امور اداری و استخدامی کشور موظف است در این مورد نظارت و هدایت لازم را
معمول دارد.
فصل ششم - در تکالیف عمومی مستخدمینماده 54 - مستخدم
مکلف است در حدود قوانین و مقررات احکام و اوامر روسای مافوق خود را در
امور اداری اطاعت نماید. اگر مستخدم حکم یا امر مقام مافوق را بر خلاف
قوانین و مقررات تشخیص دهد مکلف است کتبا مغایرت دستور را با قوانین و
مقررات به مقام مافوق اطلاع دهد. در صورتی که بعد از این اطلاع مقام مافوق
کتبا اجرای دستور خود را تایید کرد مستخدم مکلف به اجرای دستور صادر خواهد
بود.
ماده 55 - مستخدم دولت از هر نوع عملی که موجب ایجاد وقفه در امور اداری کشور ممنوع است.
ماده 56 - قبول القاب و نشانهای دول بیگانه که به مستخدم دولت داده میشود موکول به اجازه دولت است.
ماده 57 - خروج از تابعیت ایران و یا قبول تابعیت کشور بیگانه به شرط گواهی وزارت امور خارجه موجب انفصال از خدمت دولت خواهد بود.
ماده 58 - رسیدگی به تقصیر و تخلف اداری و یا قصور مستخدمین در انجام وظیفه و تعیین مجازات آنها به عهده دادگاه اداری است.
تبصره
1 - تشخیص تقصیر و تخلف و قصور مستخدمین و چگونگی تشکیل دادگاه اداری و
رسیدگی به موجب آییننامهای خواهد بود که به وسیله سازمان امور اداری و
استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.
تبصره 2 -
مستخدمین غیرنظامی وزارت جنگ از لحاظ تقصیر تخلف اداری و تابع مقررات ماده 5
قانون استخدام نیروهای مسلح شاهنشاهی خواهند بود.
ماده 59 - انواع مجازاتهای اداری به قرار زیر است:
الف - توبیخ کتبی با درج در پرونده خدمت.
ب - کسر حقوق و فوقالعادههای ماهانه مستخدم تا یک سوم از یک ماه تا سه ماه.
ت - کسر حقوق و فوق العاده های ماهانه مستخدم تا یک سوم از سه ماه تا شش ماه.
ت - انفصال موقت از سه ماه تا یک سال.
ث - تنزیل تا دو پایه یا یک گروه.
ج - انفصال دائم از خدمت دولت.
تبصره
1 - روسای ادارات و مقامات بالاتر آنان میتوانند به تشخیص خود بدون
مراجعه به دادگاه اداری کتبا با ذکر دلیل مجازات بند الف این ماده را در
مورد مستخدم متخلف ادارات تابعه خود معمول دارند. (
آگهی رایگان استخدام )
تبصره
2 - روسای ادارات و مقامات بالاتر با تایید مقام مافوق خود و همچنین وزرا
می توانند بدون مراجعه به دادگاه اداری کتبا با ذکر دلیل مجازات بند (ب )
این ماده را در مورد مستخدم متخلف ادارات تابعه خود معمول دارند. | منبع :
http://www.yjc.ir